lunes, 4 de mayo de 2009

uluru - ayers rock, día 1


ACTUALIZACIÓN FOTOS: Uluru (Ayers Rock)

A las 6:15h sonó el despertador... me despedí de la chica húngara, polaca... o vete tú a saber qué, que durmió conmigo en una habitación compartida a 4... la misma chica que, al entrar en la habitación, me dijo: "tú aquí no puedes dormir, porque estoy yo con otros 2 amigos". Mi respuesta fue obvia: "3 + 1 = 4. Además, yo llegué antes que tú y por eso la cama donde duerme tu amigo ya estaba preparada... te habrás fijado, verdad?" A lo que ella respondió con un: "Somos 3, y reservamos la habitación para nosotros". Yo maté la conversación con un "don't break my balls and continue slepping. You look better shutting up than talking". Que vendría a ser como un "no me toques más los huevos". Pero la verdad es que la chica, callada o no, estaba buena igual. De no ser así, la habría bombardeado a pedos toda la noche.

Después de la muestra de inhospitalidad demostrada, ya tenía ganas de marchar. Así que a las 6:45h de la mañana ya ponía rumbo al monte Uluru. 750Km por delante que, dicho sea de paso, se me pasaron volando. Paré en Marla, ciudad conocida como "infierno", y en algún que otro mirador... pero la verdad es que los quilómetros se pasan rápido, pues no hay peajes ni atascos. A las 14:30h ya estaba en el resort (habiendo dedicado una hora a desayunar). Sí sí, habéis leído bien: resort. Estoy en un lugar con piscina, bares, gente... ¡la leche! pero dicho sea de paso, me estoy dando cuenta que en este viaje estoy yendo muy a la mía, a mi bola, porque de no ser así rompo mi hipercalculado planning. Aunque hoy me he llevado una agradable sorpresa, al estar cocinando para cenar una barbacoa para mi y oír la frase: "Ramon... em sembla que això ja ho tens fet!". Rápidamente me he pegado a ese hombre, me he presentado y he cenado con ellos. Su historia es curiosa, a la vez que tierna. La hermana tiene a su hijo estudiando un master en Sydney, el hermano Ramon vive en Nicaragua, y Toni, el otro, en Barcelona. Así que decidieron que un buen punto de encuentro sería Australia, y se fueron los 3 para aquí. Sin maridos, mujeres, ni nada: sólo los hermanos. Han sido dos buenas horas, pues son de esa gente que te podrías estar horas y horas hablando, riendo y pasándolo bomba. Tendrían unos 45 años más o menos. Todo amenizado por un hombre orquesta que le da mucha vidilla. Por cierto mamá... eran de Tona. Me atreví a predecir su procedencia... y acerté! Un tono de voz inconfundible. Parece que en Australia sólo haya australianos y "gent de la plana".

Aunque he llegado pronto, la verdad que he tenido tiempo para poco... me he ido a comprar un sombrero que mañana veréis, de piel de canguro... me he comprado protección solar, un bañador (he visto que mis flores azules estaban muy fuera de lugar) y me he dirigido a un mirador para ver la puesta de sol sobre el monte Uluru... increible, la verdad. Una vez la montaña ha dejado de ser iluminada, la gente se fue yendo, y me quedé solo viendo oscurecer, tumbado con un cojín encima de mi cada vez querido Toyota Camry... jamás vi tantas estrellas juntas. Otra obra de arte fruto del desierto.

A las 19:25h un Jeep se acercó hasta mi posición para decirme, amablemente, que me fuera. Yo respondí con humildad y dignidad: "Here, looking the stars...". Y me fui.

Mañana toca caminata por el monte Uluru, y si se precisa ascensión. Aunque los aborígenes lo consideran una falta de respeto... veremos. Si se antoja una ascensión dura, respetaremos sus creencias. Si se ve fácil, pienso ascender a su montaña sagrada.

Todo va según el plan previsto. Si todo va bien, mañana la caminata por el Uluru. Pasado, caminata por "The Olgas", otra formación rocosa impresionante. Y el otro, rumbo Kings Kanyon. Pero tiempo habrá para hablar de ello.

Abrazo!!

1 comentario:

Rauxa dijo...

Quan vas marxar amb prou feines demanaves una barra de pa, o intercanviaves direccions, ara ja fas callar a tothom amb un correcte anglès. És cert que acabaras aprenent, després del viatge a pulir-ho del tot a l'academia, com per exemple: "You look better quiet than talking", jejejjeej.

Per cert les fotos de la posta immpagables, cert és que n'hi ha mil a internet, però ara a més hi ha les teves.

Gran enveja, gran viatge. Cuida't molt. Abraçada.