domingo, 29 de marzo de 2009

¡¡volvemos a la carga!!

Hola!
Después de varios días de no actualizar (esta vez sí me he pasado algo...) hoy, por fin, me dispongo a escribir unas líneas.

En este tiempo que ha pasado, la verdad, es que mucha mucha cosa no ha pasado... he seguido trabajando las 12h en turno de noche, con poco tiempo libre... he registrado mi coche (cafetera p’a los amigos), arreglado tema de seguro... y ayer, cuando por fin afrontaba mi última jornada de medio día, torcí el tobillo y tuve que dejar el trabajo un rato antes... y aún hoy sigue pareciéndose más a una pelota de tenis que a un pie, o tobillo. Duele. Y, más allá de que no pueda apoyar el pie en el suelo, aprovecharé la ocasión para tomarme unos días de merecido descanso, para recuperarme del todo y afrontar mis días de viaje al 100%.
¿Que cómo me lo hice? Salvando la vida a un compañero de trabajo, al cual le atacó un canguro de 3m en cuya bolsa llevaba un cocodrilo “saltie”, el espécimen más peligroso. Luché ferozmente, y con una patada a sus afilados dintes, me lo torcí.
El que os cuente que me lo hice bajando unas simples escaleras de únicamente 3 escalones, con el suelo absolutamente limpio y sin nada que pudiera producir la torcedura... es mentira. ¡Mentiraaa!

A ver, vamos al tema. Ya tengo decidido mi futuro. Después de mucho buscar, meditar, valorar pros y contras... el próximo mes de junio empezaré mi etapa en la ciudad / pueblo grande de Maroochydore, en un suburbio llamado “Sippy Downs”.
El pueblo de Maroochydore es famoso, entre otras cosas, por tener un nombre difícil de recordar.



Está ubicado en la Sunshine Coast, donde precisamente se encuentra la University of Sunshine Coast. Allí estudiaría durante un semestre inglés. ¿Por qué allí? Os expongo mis motivos:

  • Sunshine Coast está ubicado en Queensland, de clima agradable en esa época, con buenas playas donde hacer surf. Rodeado de bosques lluviosos y con muchos, muchísimos sitios por ver y descubrir. Relativamente cerca de la Gran Barrera de Coral.
  • Estudiar inglés en una universidad implica, primero, vivir en un sitio con universidad. Es decir, gente joven, alegría y ambiente. Existe un campus donde podría vivir, lo cual implicaría tener la posibilidad de conocer rápidamente a gente. Dotado de gimnasio, piscina, barbaques...
  • Huyo de la masificación de Gold Coast. Huyo de una ciudad excesivamente tranquila según me han comentado de Brisbanne (pero que me queda cerca).
  • Existe turismo sano... es decir, múltiples sitios de trabajo. Cash.

¿Y qué pienso hacer con mi vida este par de meses antes de instalarme allí? Pues lo dicho, a hacer ruta. Intentando, en ese tiempo que me queda, obtener una caravana para hacer más livianos mis gastos económicos. Antes de comprarla (obviamente, de 3ª mano para arriba), hacer números para ver qué sale más a cuenta... si ir de hostel en hostel o no. Hay que tener en cuenta que la caravana me podría servir tanto para Nueva Zelanda como para Tasmania.

A corto plazo, tengo proyectos:
  • Estoy planeando un fin de semana en la Kangaroo Island, famosa por su extensísima fauna tanto animal como vegetal. Ir en ferry cargando mi coche, y dormir en un par de hostels (uno en cada punta de la isla). Bueno, bonito y barato.



  • Hacer el trayecto por aire Adelaide-Darwin. Conocer la zona (impresionante, dicen). Coger el tren “The Ghan”, que cruza el desierto, conocer Alice Springs y volver a Adelaide. Ese viaje aún lo tengo que pulir, y quizá los medios no serán esos, pero sí el fin.
  • La semana que viene se celebra el famoso Sevens de Rugby, un torneo en donde participan las selecciones de Australia, Nueva Zelanda, Inglaterra, Sudáfrica, Argentina... a España la descartaron por buena (eso es lo que diría Jaime Lissavetsky si tuviéramos selección de rugby).
  • Una amiga brasileña me ha invitado a conocer la zona donde vive y trabaja, Coonawarra. Iremos.

En la casa todo sigue bien. Con Iván nos entendemos a la perfección. Además estoy haciendo adelantos culinarios... ya cocino pescados al horno, ya me sale la tortilla de patatas con cualquier variedad, cocino lentejas... lo que me echen!! Iván me dice que cocino de lujo. Igual descubrimos a un gran chef... tendría guasa.
Con Germán, mi gran enemigo, ahora las cosas van muy bien. Lo que son las cosas... mejor así.

Aprovecho la ocasión para felicitar el cumpleaños de Alexsinos... que ya fue en España el miércoles pasado, pero que en Australia, con eso del cambio horario, aún lo es. FELICIDADES CRACK!!!

Un abrazo y prometo ser más constante a partir de ahora... más tiempo tendré, eso seguro. Hasta que me deje de doler el pie. Si por lo que fuera me dejara de doler o, simplemente, me apeteciera volver a trabajar, estaré en turno de 3 de la tarde a 11 de la tarde. Buenísimo, creo yo. Aprovecharé para cortarme el pelo... los que me conocéis ya sabéis que es algo que crece de forma densa para arriba. Hay que cortar.

MUAA!!!

10 comentarios:

jordi dijo...

no sigueu rencorosos i firmeu!! jaja

Alexsinos dijo...

A ver, gracias por el párrafo que me dedicas. Mi cumpleaños a este paso durará la mitad que la boda de Farruquito, es decir, 6 meses. Podria decir que en mi caso, el pañuelo si sale manchado de sangre, pero es un dato bastante desagradable, asi que no lo diré.

Es curioso lo que se echa de menos el blog cuando no actualizas, parece que definitivamente te sentimos lejos.En cuanto volvemos a leer unas lineas, ya todo vuelve a la normalidad :D

Me gusta la idea de la caravana. Si a Jesus Puente le salió bien,por que a ti no?


Un abrazo Ortega!

iria dijo...

jordiiiii, por fiiinn!

si q se exa un montón d menos cuando no actualizas el blog, pero por lo q veo tenías tus razones. asik se te perdona.jeje

me metí en google earth para ver Maroochydore (o como se escriba, es q menudo nombre, eh...) y tiene muy buena pinta. y las fotos ya ni t cuento. ahí vas a star genial.

un besazo!!!
iri

Albert Reiriz dijo...

Primero de todo, quiero felicitarte por como estás llevando este viaje! Estoy asombrado, eres un hombre completamente independiente, tomando decisiones complicadas con sentido y razón. Siento lo del tobillo, espero que se ponga bueno pronto. Estoy seguro que esta segunda parte del viaje en la que dedicarás gran parte de tu tiempo al aprendizaje de inglés y a ligar será mucho más divertida y entretenida que la vendimia!!!jajjja. Me ha hecho mucha ilusión que me escribieras en el muro del facebook! Bueno, basta ya de mariconadas y pásalo en grande en tu gran viaje que algo me dice que te va a ir muy bien!!!!Un abrazo grandullon!!!

asturias dijo...

Epa jordi, por fin actualizacion, joe como se agradece.

Bueno lo primero decirte que acabamos de hablar con tu madre ahora mismo (22h en Asturias) y
que se viene esta s.sta para aqui. Supongo que ya te llamara ella para informarte.

Lo segundo que abrazo muy grande de toda la family.

Bueno me alegro que ya tengas decido tu futuro a corto y medio plazo, joer eso de la caravana suena muy bien, ya nos contaras que encuentras y a que precio en futuras actualizaciones.

Venga jordi un abrazo grande tambien mio y de shei como siempre, se te echara en falta este verano por aqui pero bueno intentaremos suplir tu asencia(bueno no nos engañemos, no se puede suplir).

A CUIDARSE CAMPEON Y ANIMO QUE YA SE ACABA LA VENDIMIA

Alexsinos dijo...

Romy en Asturias en SS? Habrá que ir a Llanes!

Tia Roser dijo...

¡¡Hola Jordi¡¡

Ya teníamos ganas de volver a saber de ti. Siento mucho lo del tobillo ¡¡eres jóven¡¡ pronto te recuperarás,sobre todo teniendo tan buenas perspectivas para tu próximo futuro. Suena bien lo del viaje,(ya sabes como me gusta a mi viajar)y también lo del curso en la Universidad para aprender ingles.Te espera una temporadita muy movida , pero muy interesante. Me alegro muucho por tí.

Esto del blog se echa de menos,es como una telenovela que engancha y al mismo tiempo vivimos un poco tus aventuras.

El Avi te manda un fuerte abrazo y yo lo mismo.

Besotes

Tia Roser dijo...

Jordi,t'enviat dos mails amb la recepta.Crec que hi havia un problema. Sisplau diguem si als has rebut.

Petons

calpobre dijo...

30 de març.....31 de març...........1 d'abril......2 d'abril...t'estan penjant

Cosineta dijo...

Tants dies sense actualitzar no pot ser. Els papis em van dir que van parlar amb tu. Mai coincidim. M’hagués fet molta il•lusió. M’hauré d’esperar al 19 de maig (dia del meu aniversari) que suposo que em trucaràs, si no es que coincidim abans per l’Skype o algu.
Que patosillo eh! No passa res, deu ser cosa de cosins perquè aquestes coses a mi també em passen. La genètica, que no pot ser perfecta. Veig que tens molts plans i tots molt interessants. Em va molta gràcia veure els teus avenços culinaris, tenint en compte que abans no sabies salar l’hamburguesa...jeje. Molt bé, ara em tocarà a mi espavilar-me. Un petonet gegant i cuida’t molt!