sábado, 4 de abril de 2009

fish & not chips

Saluuut!

Nuevo día de descanso (más o menos), nueva actualización! Aunque he perdido fluidez en mis actualizaciones (falta de noticias probablemente... pero sobretodo falta de tiempo), hoy quiero hacer una buena actualización con:
NUEVAS FOTOS DE MI CASA NUEVA Y COCHE
Que ya colgué en su día pero que no sé por qué motivo no se colgó bien.

NUEVAS FOTOS DE UN DÍA QUE FUIMOS A CENAR A ADELAIDE IVÁN Y EL FUCKIN' ITALIANO
Como le gusta llamarle a Iván... fuckin' italiano.
Fuimos a cenar en el último día de The Fringe, una gran fiesta que duró casi un mes con teatro en la calle, películas, tenderetes... lo que suele haber en ese tipo de fiestas. Como llegamos tarde no vimos nada de eso, pero sí cenamos (aunque mal) y fuimos a tomar una copa en un garito que descubrimos que no está nada mal.

Hoy es un día triste. Hace un rato se acaba de marchar Albert, el cual parte el próximo lunes a Sidney ya para marcharse a Barcelona la próxima semana. En su honor hemos organizado una comida en casa, que me ha supuesto el gastarme un dinerillo extra... pero para los amigos, y a él ya le considero uno de ellos, no hay nada caro si se hace con gusto. El menú ha consistido en:

Entrantes:

Xatonada de McLaren Flat
Tostadas con Cammembert y chorizo ahumado


Plato principal:

Trucha con patata y salsa romescu



Postre: Melón y sandía (a ver si os vais a pensar que todo van a ser delicatessen...)

Vino:
Monkey Bay, Sauvignon blanc, New Zealand (la etiqueta me robó el corazón, lo admito)


La verdad... no hemos comido mal. Es la primera vez que cocino en serio para invitados, con el ritual de ir por la mañana al supermercado a comprar el producto, decidiendo mientras qué platos iba a cocinar en función de los productos que encontrase. Me está gustando eso de cocinar... también porque, de momento, los platos no me están saliendo del todo mal, excepto una crema de calabación que quedó más bien "sopa", debido a la falta de materia prima (lo cual me excusa un poco).

Por otro lado, quiero agradecer a todos aquellos que se han ido preocupando por el estado de mi pie. Aún duele, sí, pero puedo caminar perfectamente. Lo que a veces piso algo que no debo y veo estrellas... muchas estrellas.

¿Adivináis qué pie es el afectado?

Ya he mandado la documentación para empezar el trámite de matriculación a la universidad. Una buena noticia... he descubierto que puedo pedir el visado, tanto de estudiante como de turista, por internet. El de turista ya lo sabía, pero no el de estudiante. Ello me puede ahorrar alguna que otra mañana perdida.

Para mañana compré entradas para ver el Sevens de Rugby, que este año se juega en Adelaide. Se trata de un torneo donde participan equipos de todo el mundo (Australia, Nueva Zelanda, South Africa, England, Argentina...). Mañana es la final (creo... porque no tengo ni idea de lo qué compré), así que puede estar bien. En un día se juegan varios partidos, así que puedo estar entretenido... o aburrido, porque igual eso del rugby es un coñazo y tengo que aguantar durante horas algo funesto. Vamos Iván, Andrew (jefe), Logan (trabajador de la bodega Neozelandés) y yo. Prometo actualización!!

Lamento no poder adelantaros más detalles de mis próximos viajes... pero aún está en standby. Prisa no hay, pero tampoco pausa. Todo a su debido tiempo.

Voy a echarme una siesta que, a dos horas y media de ir a trabajar, me siento MUERTO. Esas grandes comidas jamás deben hacerse antes de una jornada laboral que promete ser complicada... por cierto, cuando acabemos de trabajar, hay barbacoa en mi casa con algunos trabajadores. Ya vessss... qué ritmo!!

Un abrazo fuerteee!!! Y gracias a los que habéis ido firmando :)

8 comentarios:

jordi dijo...

antes de tu análisis papá... sí, evidentemente le faltó sal a la trucha. Ahora entiendo por qué siempre haces ligeros cortes en el pescado. Con salpimentar la piel no basta.

pare de la criatura dijo...

La cocina es como las reglamentaciones de incendios, nada es si o no, sino todo lo contrario.
Lo de la sal, algunas pieles la osmotizan (con el grado de humedad adecuado)y penetra en el pez, otras no, como parece que has descubierto que ocurre con la trucha. El agravente además está en que la trucha, ya de por sí, es un pez muy insípido, con lo cual lo mejor es abrirlas un poco más después de haberl sacado las tripas, salarlas y ponerles algo en el hueco (si ha quewdado muy "espachurrá" la puedes atar con un cordel de cocina, que potencie algun otro gusto, de ahí la "trucha con jamón", que puedes sustituir con bacon ahumado que te será más facil de encontrar por esos lares. Pero, ¡¡muy bien tu progreso!!.

pare de la criatura dijo...

De las fotos hay dos cosas que me han robado el corazón: la botella de vino con el mono (impagable, digno de ejemplo en escuelas de màrketing y publicidad)y el espejo de tu cuarto de baño, ¡joer!.
Y un lamento, que la única mujer que sale en tus fotos sea la de un anuncio en una valla...

Tia Roser dijo...

Hola Jordi i pare de la criatura:

No sabia que la trucha daba para tantas disertaciones culinarias. Siempre se aprende algo, lo de la osmosis de los peces es algo completamente nuevo para mi.¡¡je je¡¡. De todas formas las que has preparado tienen buen aspecto.

Jordi cuidate el pié. Busca alguna crema que refresque y desinflame un poco, supongo que ya lo haces. Ponerlo en remojo unos diez minutos con agua y sal gorda también ayuda

Besitos

Rauxa dijo...

Se'm fa molt nostàlgic pensar que quan vas marxar eres el noi que s'escaquejava de la ciuna i ara ja fas safates de peix amb llit de patates. Està clar que quan tornis res et salvarà de la ciuna i als fogons com tots hem fet amb més o menys traça.

Per altra banda veig que tot molt bé, per fi he vist clar la tara que té el vidre al cotxe. De la casa destacar el porxo amb taula cadira portàtil i tranquilitat, les vistes a les vinyes impagables, al igual que la bandereta pàtria al menjador, només te'n falta una al porxo que fa molt ianqui.

De les fotos del sopar menjar malament poder, però els desserts fan molt bona cara, en tot cas es veu que tot va bé.

Abraçada forta tio gran.

PD: avui primera sopar de grup sense l'inconbustible jordi ortega, bastant trist.

Rauxa dijo...

oooo!!!!, del video peres no té desperdici la metàfora: el mòn és una bossa d'escombraries.

Anónimo dijo...

Amoreeee gracies per felicitarme desde tan lluny! em fa molta ilusiooooooo!!!!!!!!!!!!
t'estimu rei!
cuidet!

asturias dijo...

¿Que tal Jordi? Aqui andamos a la carga de nuevo.

Bueno lo primero decirte que ya esta aqui tu madre (cosa que ya sabras) y la verdad que la he visto bien, espero que pase una buena s.sta aqui con nosotros.

Lo segundo que sigo sin internet en bilbao por lo que no puedo leerte siempre (pero bueno esta semana ya creo que lo pondre de nuevo), ahora de momento tendre que leer tu blog entre semana porque los findes curro en bilbao (joer lo que no quiere nadie me toca a mi v-s-d, pero bueno de momento no hay otra cosa), joer que bien estaria ahora hay contigo,
bueno ahora no, la semana que viene que es cuando empieza lo bueno jejje, espero que te vaya bien.

Bueno y mañana gran noche de champions, aber que tal se nos da, miedo por lo menos no hay.

Por cierto cuando te vengas de australia ya se yo quien va a cocinar en las tipicas parrilladas de verano, te lo has ganao a pulso.

Venga jordi te dejo que habra que ir a comer que aqui ya es hora.

¿por cierto que tal el rugby y el pie? ¿y el tema caravana va avanzao?, espero actualizacion con detalles.

A cuidarse, saludos de toda la family

LUIS Y SHEI

p.d. alexsinos puedes venir a llanes cuando quieras, tas invitao. Un saludo