domingo, 22 de noviembre de 2009

port macquire - blue mountains

Koala Hospital

ACTUALIZACIÓN FOTOS: Koala Hospital - Blue Mountains (1)

Hoy ha sido el primer día, desde que partí el lunes pasado, que he hecho un tirón de Km. El agravante es, como ya comenté ayer, el calor. Un calor HORRIBLE que hoy ha elevado el mercurio hasta los 41ºC. Eso, en un coche sin A/C al cual le gusta absorber calor, y cada día... se hace complicado. Llevo bebidos muchísimos litros de agua. Creo que es en lo que estoy gastando más dinero, en agua fresca. La nevera la dejé en Sunshine Coast por falta de espacio... pero la echo mucho de menos. Sea como sea, no habrá ola de calor que nos pare. Sigue el viaje.

De buena mañana me he dirigido al Hospital de Koalas en Port Macquire. Se trata de un centro que recoge koalas malheridos, los cura y, si responden favorablemente, se reintroducen a los bosques. Básicamente son koalas quemados por los incendios (bushfires), o mordidos por perros. Sea como sea, la cuestión es que si un koala sano ya desprende ternura... imaginad un koala en rehabilitación. Además, el Hospital estava lleno de escritos con historias de koalas que han sido residentes. Muy cautivadoras, la verdad... ya sabéis que me he vuelto un chico sensible...

Una vez acabada la visita, he vuelto al hostel para engullir varias tostadas con melmelada, pues había desayuno gratis. No me gusta la melmelada, pero señores... ES GRATIS! Después de esto, me he puesto al volante y a cor... euuu... mierda! "Jordi, has vuelto a perder el móvil!".

(Tras fatigosos 20 minutos en busca de mi móvil, al final ha aparecido dentro de mi "neceser".)

Una vez pasado el susto, ya sí nos hemos puesto a correr! En Australia, hacer quilómetros es una ardua tarea, pues como ya os he comentado algunas veces, las señalizaciones brillan por su ausencia. Y si encunetras alguna no te señalizan la ciudad grande, sino ese pueblo de 200 habitantes que ni aparece en las guías. Pero más o menos me he apañado.

A mitad de camino me ha dado, otra vez, ese ataque de hambre y sed desmesurada, dentro del coche. Mareos y mareos, no he tenido más remedio que parar en la única estación de servicio en 150 Km de autopista. Eso es Australia... o te encuentras una estación cada 500m, o no encuentras ninguna en 150 Km, aunque estés en plena civilización (no hablo, por tanto, de desierto). En fin... que he tenido que parar a comerme un pollo rebozado con patatas. Infame, pero comida al fin y al cabo.Y un Sprite, que tiene mucho azúcar. Mañana viene una ola de frío, según dicen... la espero con ganas, siempr y cuando no venga acompañada de lluvia, que sería una putadilla.

Y así he llegado, a las 16:54, a mi primera estación en las Blue Mountains: El jardín botánico. Uno de los mejores. Problema: como todo en Australia, a las 17h cierran. Y ya, de paso, el guarda forestal me ha dicho que me ahorre las caminatas por el bosque, pues debido a la ola de calor hay varios incendios por la zona y lo han cerrado casi todo. Pero no importa... si no se puede ir al punto A, se va al B. Y el punto B ha sido Mt Wilson, un pueblo muy cautivador de ver, pero con poca cosa que hacer. Básicamente se trata de una localidad llena de jardines privados, todos muy trabajados, pero en los cuales tienes que pagar por ver. Así que la visita a Mt Wilson ha sido fugaz.

Mt Wilson

Km a Km, he llegado hasta el mirador Govetts Leap. Una imagen creo que vale más que mil palabras...

Lookout Govetts Leap

Después del orgasmo (visual) en el mirador, he conducido unos 10 minutitos más hasta Katoomba, pueblo donde me encuentro ahora, punto neurálgico de las Blue Mountains. Dando un paseíllo, me he encontrado con unas bodegas de vino donde tenían "Vino de chilli". Fermentación 100% chilli, sin uva. Como soy chico curioso, y aquí no se dice a nada "no", he entrado para preguntar y, obviamente, catar. (...) Creo que aún me pica jaja. Sin embargo, curioso.

Vino de chilli (y se fue a Argentini)... CHISTE made in Jordi

Mañana tocan Three Sisters, unas rocas famosísimas en Australia, y varias excursiones más si los incendios o... la lluvia no lo impiden. Bueno, la lluvia seguro que no. Rememorando una de las frases más lapidarias (y obvias) que jamás me hayan dicho:

(En Asturias, primer año que salí de fiesta):
Jordi pregunta: "Y si llueve, salís de fiesta?"
Alguien responde: "Jordi... si no saliéramos de fiesta cuando llueve, no saldríamos nunca".
Jordi dice: "Ah, es verdad"

Así que sólo necesito que alguien me diga algo convincente para meterme en el bosque en caso de incendio.

Abrazo!!

3 comentarios:

jordi dijo...

Por favor, leed el chiste del pie de foto del Vino. Gracias :-)

iria dijo...

me encanta tu chiste jordi!!!jajajajajajajajja
se lo tengo q contar a mor, te acuerdas de él, no? el portero dl cambalache. le tenías aburrido con tus chistes. jejeje
las fotos son una pasada!!!
me encanta la d mt wilson, un paisaje realmente precioso.
lo de meterte en el bosque en caso de incendio yo no te lo aconsejo. no por nada, pero es que igual sales ardiendo... y no es plan. te queremos enterito cuando vengas de vuelta :)

1besín
iri

Rauxa dijo...

Ondia aquest ritme d'actualització és difícil de seguir però mola. En tot cas després de llegir l'actualització d'avui només puc dir si t'has informat sobre si aquest vi de "chilli" no l'exporten, en cas de fer-ho demana automàticament que s'ho repensin que el mercat global no està perparat per aquests gustos. També m'agradaria saber quin és el client tipus que demana una beguda com aquesta..., en fi.

En altre fil dels fets dir que ingair ha tornat a saborejar la victòria, gust que aquesta temporada es fa pregar bastant, això si patint fins l'últim minut com deu mana.

Ens agrada a tots que continuis infomant-nos de les teves aventures. Forta abraçada.